Gistermiddag om kwart voor 6 kreeg ik een telefoontje van mijn huilende dochter.
Mam ik ben overvallen achter de kassa, en het eerste wat ze zei .....gelukkig heb ik zelf niets.
Mijn god, wat is dat schrikken.
Ze kon mij op dat moment niet meer vertellen omdat de politie kwam en dan zit je hier maar in angst om haar, want je denkt wat voor impact zal dat op haar hebben.
Ze kwam thuis, en eerst haar verhaal gehoord, maar ik vroeg hoe voel jij je nu.
Ze wist het niet, er gaat van alles door mij heen, angst....boosheid... schrik.... woede, ze wist het niet.
Een uurtje later kwam slachtofferhulp en daar heeft ze goed mee kunnen praten, en die begeleid haar ook nog verder.
Ze heeft ook bijna niet geslapen vannacht...als ik mijn ogen dicht doe zei ze zie ik het steeds weer voor me.
Ze hoeft nu gelukkig niet te werken ze kreeg vrij tot en met maandag, en dan gaat ze onder begeleiding van slachtofferhulp weer proberen te beginnen met werken.
En nu maar afwachten hoeveel impact dit op haar heeft.
Die kl.......en beseffen niet wat ze iemand aandoen.

Trudy